| «فرهنگ، زبان، هوش، زمان» در شکل‌دهی تمدن در عصر پساسایبرنتیک |
| کد مقاله : 1071-CYSP2025 (R1) |
| نویسندگان |
|
فاطمه قطب‌زاده اردکانی * گروه معماری دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران |
| چکیده مقاله |
| زبانِ فرهنگ هر تمدن، بر پایه‌ی هوشمندی موجود مدرِک، در گستره جغرافیا و محیط ساخته می‌شود. تمدن یا مدنیت مبتنی بر مدینه و هوش جمعی طی گذر زمان ایجاد می‌زند. دو مولفه‌ی مهم تاثیرگذار بر تمدن، انسان و زمان است که اولی با هوش و فرهنگ خود و دومی با گذر خود، زبان تاثیرگذار بر مکان را خلق می‌کنند. فناوری، محصول تلاش و هوش انسان طی گذر زمان است. در این مقاله بیان می‌شود که گذر زمان منجر به شکل‌گیری انقلاب‌های صنعتی و در نهایت هوش مصنوعی شده و با پیشرفت تکنولوژی، مرزهای میان زمان و مکان در هم نوردیده می‌شود. این کم‌رنگ شدن مرز زمان_مکان، منجر به شکل‌گیری و تاثیرگذاری زبان جدید فناورانه در شکل‌گیری منظر شده است و در نهایت، تمدنی غالب می‌شود که با دگرگونی‌های پر سرعت عصر خود همراه شده تا از این طریق فرهنگ، زبان و مدینه خود را حفظ و تمدن خود را صادر کند. در گذشته، زبان ِفرهنگ ِمرتبط با طبیعت بر مکان مستولی می‌گشت و زمان، امری دایره‌ای با قابلیت تکرار و تامل و اندیشه و اصلاح بود. زبان ِزمان، از زمان انقلاب دوم صنعتی به امری خطی تبدیل شد و بر همه‌ی الگوهای زندگی و محیط پیرامونی اثر گذاشت. در این پژوهشِ کیفی به کمک مطالعات کتابخانه‌ای و مصادیق، به دنبال روش‌مندسازی آینده‌پژوهی تمدن موج چهارم، به بررسی آینده‌پژوهی الوین تافلر در پیش‌بینی تمدن موج سوم پرداخته که با گذر دهه‌ها سال از آن، به درستی محقق شده است. آینده‌پژوهی منجر به تصمیم‌سازی‌های موثر در حوزه تمدن و منظر سرزمینی می‌شود. |
| کلیدواژه ها |
| تمدن، زبان، زمان، فناوری (تکنولوژی)، هوش، سایبرنتیک. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |